ncidenca e diseksionit të aortës sillet nga 5 – 30 raste për një milion banorë brenda një viti,
varësisht nga prevalenca e faktorëve të rrezikut në popullatë (1).
Ndonëse sëmundja është jo gjithaq e shpeshtë, përfundimi i saj të
shumtën është fatal, shumica e pacientëve me diseksion të aortës vdesin
para se të paraqiten në spital ose edhe para se të është vënë diagnoza
për diseksion të aortës.
Diseksioni akut i aortës paraqet emergjencë me rrezik për jetë, kështu që diagnoza e hershme
dhe e shpejtë është e domosdoshme për mjekimin adekuat të pacientëve.
Ehokardiografiatranstorakale (TTE) jep të dhëna për lëvizjet e
intimës te pacientët me diseksion të aortës. Ajo mund të prezentoj edhe
ndryshimet tjera përcjellëse si efusioni perikardial me ose pa
tamponadë kardiake, shkallën dhe mekanizmin e regurgitimit aortal,
efuzionin pleural, po ashtu madhësinë dhe funksionin eventrikulit të
majtë. Është e ditur se ehokardiografia transezofageale (TEE) është
procedure diagnostike dukshëm më e ndjeshme. Me që diagnoza e shpjetë
është e domosdoshme e hokardiografisë transezofageale duhet ti
paraprijë vetëm një ekzaminim i shkurtë orientuestranstorakal.